Heleen: een vroege winter

In "Heleen" neemt Carry van Bruggen een roekeloze duik in het hoofd van een stuurloze vrouw. De jonge Heleen, die we volgen van kind tot volwassenheid, weet geen raad met zichzelf. Ze zou graag in iets geloven, een "bron en richtsnoer" voor haar leven krijgen. Ze laat spiritualiteit, filosofie en wetenschap los op de feiten om haar heen, maar lijkt langzaam weg te zakken in een depressie. In "Heleen" verkende Carry van Bruggen de mogelijkheden van de stream of consciousness, bekend geworden door Marcel en Proust en James Joyce. Een minder bekend en uitdagend werk van een onderwaardeerde pionierster.
Carry van Bruggen (schrijversnaam van de Joods-Nederlandse Carolina Lea de Haan, 1881-1932) was de zus van Jacob Israël de Haan, schrijver van "Pijpelijntjes", een van de eerste Nederlandse romans waarin homoseksualiteit openlijk werd beschreven. Net als haar broer ging Van Bruggen geen controversieel thema uit de weg. In haar romans en pamfletten ging ze elk dogmatisme te lijf. Ze was de enige vrouwelijke auteur uit haar tijd die door collega’s en critici au sérieux werd genomen. Ze woonde een tijdlang in Nederlands-Indië met haar eerste man. Haar bekendste romans zijn "Eva" en "Een coquette vrouw". Ze schreef ook non-fictie, met als bekendste titels "Prometheus" en "Hedendaags fetisjisme". Haar werk raakte in de vergetelheid, maar werd in de jaren 1970 herontdekt door de feministische beweging.