Skriva í sandin

Ungdómsbók, sum fer fram í Havn. Ein beinrakin lýsing av ungdómslívi, sum tað er her og nú.

"Tá hann kemur upp á deildina, er hann einsamallur á gongini, hoyrir røddir onkrastaðni, men sær ongan. Uttanfyri hurðina hjá mammuni stendur hann eina løtu og heldur ondini. Hann ger av at lúra innar, kanska svevur hon, kanska kann hann koma aftur seinni.
Hann gloppar hurðina eitt vet, bert so mikið at hann sær inn á fótalagið á songini har yviri við vindeygað. Hann hoyrir okkurt skav har inni frá, eins og føtur, ið flyta seg runt á gólvinum. Er hon farin upp? Áðrenn hann fær hugsað meira, sær hann í bakið á einum manni, hann heldur onkrum í kneppinum og førkar seg runt, eins og dansar hann. Tá ið maðurin vendir sær á, kennir hann pápa sín aftur.
Pápin hyggur niður í føvningin, sum á ein nýføðing, hann heldur inn at sær. Mamman er ballað í eitt teppi. Rani hugsar, at hon óivað næstan einki vigar longur. Hann stendur leingi og eygleiðir tey, sær tey hvørva inn í rúmið og sveima út ímóti vindeyganum aftur 'Í flóð av ljósi fari eg at dansa...'”


Hetta er brot úr nýggjari føroyskari ungdómsbók, sum fer fram eitt vikuskifti í Havn.

Júst hetta brotið er um ein drong, sum hevur stóra sorg av, at mamman liggur á sjúkrahúsi við krabbameini. Hann er ein av teimum tíggju ungu, sum verða lýst í bókini, hvør úr sínum sjónarhorni. Allir ummælarar hava higartil verið á einum máli um, at hetta er nýbrot í føroyskum ungdómsskaldskapi, bæði viðvíkjandi evni og lætta málinum, hon er skrivað við.