Inwazja Mutantów Meduz

W "Inwazji mutantów meduz" hiszpäski powie¿ciopisarz Francisco Angulo podpisuje si¿ pod zapieraj¿c¿ dech w piersiach uchroni¿, która przypomina wielkie czasy science fiction w stylu Juliusza Verne'a. Jednak pod pozorem futurystycznej fabüy kryje si¿ tu zaskakuj¿co g¿¿boka refleksja filozoficzna.
Od pierwszych stron czytelnik zostaje wci¿gni¿ty w apokaliptyczny ¿wiat, w którym inwazja mutantów meduz zagräa samemu istnieniu ludzköci. Fabüa zyskuje na epickim rozmachu, w miar¿ jak tajemnica staje si¿ coraz g¿stsza. Sk¿d przybywaj¿ te stworzenia z g¿¿bin? Jaki to ¿miertelny wirus rozprzestrzeniaj¿?
Z wirtuozersk¿ wpraw¿ w budowaniu napi¿cia autor ujawnia informacje po kropli, gwarantuj¿c wci¿gaj¿ce tempo od pocz¿tku do köca. Kädy zwrot akcji przynosi swoj¿ dawk¿ zaskoczenia w tym piekielnie niepokoj¿cym, katastroficznym scenariuszu.
Ale pod pozorem szalon¿ akcji przebija niepokoj¿ca refleksja o dalszych losach naszej cywilizacji. Ta inwazja z morza to przecie¿ tylko alegoria zagröe¿ czyhaj¿cych na ludzkö¿ - globalnego ocieplenia, pandemii czy samobójczego szale¿stwa ludzi.
Z wnikliwöci¿ autor bada w ten sposób wielkö¿ i n¿dz¿ ludzkiej natury. Co si¿ dzieje z naszymi wartöciami, gdy jeste¿my pod ¿cian¿? Czy pöwi¿cimy w¿asny interes dla dobra ogó¿u? Tyle poräaj¿cych pytä z niezwyk¿¿ przenikliwöci¿.
Na poziomie formalnym ta uchronia imponuje technicznym kunsztem. Autor z wirtuozeri¿ przeskakuje mi¿dzy naukowymi przewidywaniami zadziwiaj¿cej precyzji a lirycznymi uniesieniami godnymi Wergiliusza. Czytelnik daje si¿ porwä zachwycony w t¿ futurystyczn¿ odysej¿ pe¿n¿ onirycznych wizji.
Bez w¿tpienia t¿ wizjonersk¿ powie¿ci¿ Francisco Angulo godnie wpisuje si¿ w dorobek Juliusza Verne'a i wielkich twórców fantastyki naukowej. Ale ten pozorny klasycyzm ukrywa w rzeczywistöci namys¿ o zaskakuj¿cej nowoczesnöci i g¿¿bi.
Przyjrzyjmy si¿ dok¿adniej ró¿nym aspektom, które tworz¿ si¿¿ i oryginalnö¿ tego arcydzie¿a.
Po pierwsze, wybrany przez autora uchroniczny zarys przypomina pewne wielkie klasyki gatunku, zaczynaj¿c od zäöycielskiej powie¿ci Verne'a "20 000 mil podmorskiej ¿eglugi". Podobnie jak Nautilus kapitana Nemo, statek Hesperus s¿üy tu za sceneri¿ futurystycznej odysei pe¿nej przygód. Angulo potrafi odtworzy¿ t¿ sam¿ przyt¿aczaj¿c¿, tajemnicz¿ atmosfer¿, która panowäa na pok¿adzie verne'owskiego okr¿tu podwodnego.
Ale w odró¿nieniu od swego znakomitego poprzednika, hiszpäski pisarz osadza akcj¿ w znacznie bli¿szej przysz¿öci, ledwo fantazmatycznej. Ta subtelnie zarysowana uchroniczna sceneria nadaje opowiadaniu niepokoj¿ce akcenty prawdopodobie¿stwa. W tym futurystycznym ¿wiecie, który móg¿by nadej¿¿ jü za kilka dekad, wszystko wydaje si¿ möliwe.
Z tej blisköci czasowej wynika aktualne, nurtuj¿ce pytanie egzystencjalne. Bo za t¿ wci¿gaj¿c¿ fabü¿ kryje si¿ przecie¿ nasza przysz¿ö¿.
Autor wyobräa skrajnie katastroficzny scenariusz, by lepiej zbadä zakamarki ludzkiej duszy. Ukazuj¿c ludzkö¿ zagonion¿ przez niewidzialne zagröenie z morza, bada nasz¿ zdolnö¿ do solidarnöci i altruizmu w czasach kryzysu.
W obliczu przeciwnöci, czy od¿ywaj¿ nasze egoistyczne instynkty? Czy potrafimy wznie¿¿ si¿ ponad nie dla dobra wspólnego? A gdy cywilizacja runie, jakie fundamentalne wartöci przetrwaj¿? Tyle niepokoj¿cych pytä zadanych z finezj¿.
Chö nawi¿zuje do pierwotnych l¿ków, ta uchronia ma wizjonerski wymiar zwrócony ku przysz¿öci. Daleka od roztrz¿sä przywi¿zanych do przesz¿öci, stanowi zdrow¿ introspekcj¿ na temat wyzwä czekaj¿cych ludzkö¿.
Na poziomie formalnym powie¿¿ zadziwia wirtuozeri¿ narracyjn¿. Fabüa zbudowana jest niezwykle skutecznie, kädy nowy element wnosz¿c swój ¿adunek przygód w doskonale o