Don Kichot z La Manchy

Ubogi szlachcic Alonso bez reszty oddaje się lekturze rycerskich romansów. Pod wpływem lektury, zaczyna tracić zmysły i mylić literacką fikcję z rzeczywistością. Wierzy, że na świecie istnieją smoki, olbrzymy i złoczyńcy, którym postanawia stawić czoła. Czuje, że jest powołany do walki ze złem i obrony słabszych. Tak, by na świecie zapanowały wreszcie sprawiedliwość i pokój, a rycerski etos odzyskał swój dawny blask. W groteskowym uzbrojeniu i w towarzystwie nędznej szkapy wyrusza w świat jako Don Kiszot.
To jedno z najważniejszych dzieł literatury hiszpańskiej, które znacząco wpłynęło na całą kulturę europejską. Do współczesności przetrwało pojęcie „donkiszoteria", określające postawę nacechowaną oderwaniem od rzeczywistości na rzecz marzeń i nierozsądnego zapału, wyrażanego przez słynną „walkę z wiatrakami".
Miguel de Cervantes (1547-1616) – hiszpański powieściopisarz, dramatopisarz, poeta; twórca nowożytnej powieści europejskiej. Debiutował w 1585 roku utworem „Galatea". Największą sławę przyniosła mu powieść „Don Kiszot", którą uznaje się za arcydzieło literatury światowej. Jest to parodia średniowiecznej powieści rycerskiej, która przedstawia krytykę społeczeństwa przełomu XVI i XVII wieku. Tytułowy bohater powieści dał początek jednemu z wielkich mitów kultury europejskiej. Cervantes pisał także nowele, komedie obyczajowe oraz poezję inspirowaną tekstami ludowymi.