A Ferida

E, ás veces, todo vai ben, e vivimos na luz, e o negrume que fere a tantos é coma un manto que os oculta aos nosos ollos, e preferimos ignoralos. Ignorámolo todo. A soidade en compaña, o desexo famento polo outro, as mentiras do amor, o desconcerto ante a vida que che pasa por enriba, o temor á verdade, a vertixe do abismo, a insatisfacción núa, irracional, os soños esnaquizados no sollado, a vida como cárcere para quen xa está afeito ás cadeas, as aldraxes a violencia o tremor o medo, a autocompaixón que nos fai anacos, o sexo que salva e que destrúe, o humor como máscara que nos agocha ante nós mesmos, a resistencia, sempre a resistencia ante quen quere decidir por nós.
As moitas feridas que nos fai a vida nesta cega carreira, cruel e fermosa, cara á escuridade.